گزارش صعود قله کسری

ارتفاع قله: 4600 متر

ارتفاع مبدا صعود: 3155 متر

مسیر صعود: یال غربی

تاریخ اجرا: 28- 26/8/96

سرپرست برنامه: پریسا شعاعی فر (09143144375)

مسول فنی برنامه: رحمان ابراهیمی

گزارش از: پریسا شعاعی فر

---------------------------------------------------

روز شمار برنامه

1- جمعه 26/8/96

- ساعت 6:45 حرکت از تبریز به سمت شابیل

- ساعت 11:30 حرکت از شابیل به سمت قورد گلی

- ساعت 12:30 حرکت از قورد گلی به سمت جانپناه کسری

- ساعت 17 برقراری کمپ در ابتدای یال سنگی (ارتفاع 3852 متر)

2- شنبه 27/8/96

- ساعت 7:40 حرکت از محل کمپ به سمت قله

- ساعت 16:50 قله کسری

- ساعت 17:30 برقراری کمپ (ارتفاع 4334 متر)

3- یکشنبه 27/8/96

- ساعت 9:30 حرکت از محل کمپ به سمت پیست اسکی آلوارس

- ساعت 14 نقطه انتهایی پیست اسکی

- ساعت 15:30 حرکت از پیست به سمت اردبیل و لاهرود

- ساعت 19 حرکت از لاهرود به سمت تبریز

--------------------------------------------------

گزارش برنامه

"از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند، کوهنوردی نوعی دیوانگی است، آخر برای چه کسی این همه راه برود؟ بار به دوش بکشد! با دستان کرخ شده و تن سرمازده ساعت ها درون چادر یا جانپناه، بلرزد، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد؟! کسی که هیچ گاه لذت رسیدن به قله را نچشیده، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده، حق دارد چنین بیاندیشد"

طبق تقویم باشگاه قرار بود 26 و 27و 28 آبان صعود به قلل کسری، هرم ها و سبلان اجرا شود.

با اعلام آمادگی و حضور 7 نفر از اعضای باشگاه خانمها شعاعی فر، بهره ور، دانغیان و آقایان شمس، توحیدی، ابراهیمی و حمیدی فر صبح روز جمعه از تبریز به سمت لاهرود حرکت کردیم. لاهرود آخرین محل برای تهیه آب و مواد غذایی صعود است. پس از توقفی کوتاه به سمت شابیل حرکت کردیم. قرار بود آقا بهروز یاور همیشگی کوهنوردان در صعودهای زمستانی منطقه، ساعت 11با لندرور در شابیل منتظرمان باشد. پس از آماده شدن نفرات با  لندرور از طریق جاده خاکی شابیل حرکت کردیم و پس از رسیدن به دو راهی که دارای تابلوی راهنما نیز می باشد وارد جاده سمت راست شدیم. جاده سمت چپ دو راهی به پناهگاه حسینیه سبلان می رسد و از جاده سمت راست به طرف هوشنگ میدانی، قره گل، آت گلی، قورد گلی و موئیل می توان رفت. پس از رسیدن به قره گل، جاده منتهی به جانپناه جدید غربی سبلان در سمت چپمان دیده می شود. از کنار قره گل با ادامه مسیر جاده در جهت غرب به دشت کوچکی در نزدیکی برکه کوچک قورد گلی می رسیم که این دشت ابتدای مسیر حرکت به سمت جانپناه کسری است.

پس از تقسیم چادر ها بین نفرات تیم جهت حمل و آماده شدن نفرات به سمت جانپناه کسری حرکت کردیم. با توجه به اینکه در صورت شبمانی در جانپناه، صبح فردا برای رسیدن به ابتدای مسیر صعود یال غربی، با کوله های سنگین باید از شیبی تند بالا می رفتیم که مستلزم صرف وقت و انرژی می شد چون زمان کافی در اختیار داشتیم از حرکت به سمت جانپناه منصرف شده و تصمیم گرفتیم با حرکت در کمره یال سنگی واقع در سمت چپ دره به طرف منطقه نسبتا مسطح زیر دهلیزهای یال غربی (ابتدای مسیر صعود قله) حرکت کنیم. لازم به ذکر است حرکت در تمامی قسمتهای این مسیر مستلزم عبور از میان و روی سنگهای سنگهای بزرگ و کوچک است که با توجه جمع شدن برف در بین سنگها و سنگینی کوله ها با دقت تمام و با سرعت کم به حرکتمان ادامه می دادیم و بهتر بود حرکت از شیب تند مقابل جانپناه تا مبدا صعود را به جان می خریدیم. پس از رسیدن به منطقه صاف زیر دهلیز ها چادرها را بر پا کرده و پس از استراحتی کوتاه برای تهیه آب شروع به اب کردن برف کردیم. شب آسمانی صاف و هوایی پایدار بر منطقه حکمفرما بود که نویدبخش صعود در هوایی خوب بود. صبح روز بعد (شنبه) پس از صرف صبحانه و جمع اوری کمپ در هوایی خوب ولی نسبتا سرد به طرف دهلیزی که در ابتدای ورود به آن صخره ای با حفرات بزرگ متعدد رویش به چشم می خورد حرکت کردیم. در فصول سرد معمولا در میانه های مسیر این دهلیز قندیل های یخی آویزان شبیه آبشار یخی از صخره ای بلند واقع در وسط دهلیز از دور قابل مشاهده است. بر خلاف انتظارمان حجم برف در این ماه از سال زیاد بود و حرکت با کوله های سنگین و برف کوبی نسبتا سنگین مسیر در بین سنگهای دهلیزهای متعدد یال غربی انرژی زیادی می طلبید و موجب کندی حرکت می شد. در قسمتی از مسیر در ارتفاع 4051 متر (ساعت 9:30) برای عبور از معبری سنگی جهت ایمنی هر چه بیشتر پس از عبور نفرات، کوله ها را به بالا انتقال دادیم. در این محل بود که سه نفر از کوهنوردان خوب اراکی را که قبلا حضورشان در مسیر را اطلاع داده و اطلاعاتی خواسته بودند را نیز ملاقات کردیم. پس از عبور از این معبر سنگی دوباره به حرکت خود در میان دهلیزها ادامه دادیم و با عبور از اولین بخش از دهلیزهای سنگی به منطقه عاری از سنگ رسیدیم. بعد از پیمایش این قسمت از مسیر به زیر دهلیزهای سنگی دوم رسیدیم. عبور از معبر سنگی ابتدای دهلیزهای دوم در ارتفاع 4413 متر ( ساعت 13:35) جهت ایمنی بیشتر نیازمند برقراری کارگاه و حمایت نفرات می باشد که در این محل برای صرف انرژی کمتر از یومار استفاده شد و سپس کوله ها را به بالا انتقال دادیم. سنگین بودن کوله ها و طولانی بودن مسیر و خستگی نفرات کم تجربه تر تیم سرعت حرکت را کند کرده بود. بالاخره صعود از یال غربی تمام شد و بر روی منطقه مسطح قله کسری مستقر شدیم. در حرکتمان در جهت جنوب شرقی به سمت قله اصلی کسری رفته رفته متوجه آغاز وزش باد و سرمای رو به افزایش هوا شدیم تا اینکه در سرما و باد و کولاکی شدید پا بر قله کسری نهادیم. سرما و باد و کولاک  فقط اجازه تهیه یک عکس را به ما داد و سریعا به سمت پایین و به طرف گردنه ما بین قله کسری و هرم ها حرکت کردیم. بخار شیشه های عینک امکان دید را سلب می کرد و با برداشتن عینک باز نگه داشتن چشم بعلت کوبش شدید برف بر روی صورت به سختی انجام می گرفت. پایین آمدن از یال نیز نیازمند برف کوبی و عبور از میان سنگهای مسیر بود و در قسمت هایی کوتاه از مسیر بعلت مواجه با برف سفت نیاز به ایجاد جا پا با کلنگ بود. شرایط هوایی نامساعد و خستگی مفرط باعث کرختی انگشتان دست یکی از اعضای تیم و کاهش دمای بدن او شده بود. در نتیجه از حرکت تا پایین یال (گردنه کسری- هرم) برای برقراری کمپ صرف نظر کرده و با رسیدن به اولین منطقه نسبتا مسطح با کمک و همکاری بسیار عالی نفرات تیم سریعا اقدام به برپایی یکی از چادرها نمودیم و با استفاده از مایعات گرم و صرف غذای گرم مانع از افت بیشتر دمای بدن شدیم. سپس چادر های دیگر را هم بر پا نموده و پس از ساعاتی استراحت دوباره مراسم اب برف کنی در چادرها سر گرفت. با تماس تلفنی که با اقای طراحی برقرار کردیم متوجه شدیم که پیش بینی هواشناسی تغییر یافته و باد شدیدتری برای منطقه پیش بینی شده است. قرار شد تا صبح منتظر شویم و با توجه به شرایط جوی حاکم بر منطقه برای ادامه صعود هرم ها یا اتمام برنامه تصمیم گیری کنیم. چرا که"صعود نکردن هم قسمتی از فرآیند صعود است "  در طول شب باد همچنان شدید بود ولی نزدیکی های صبح منطقه نسبتا آرام شد و امیدوار به ادامه صعود بودیم. ولی با روشن شدن هوا و مشاهده ابرهای تیره و ابر عدسی شکل روی قلل هرم که نشانه باد شدید روی هرم ها بود از صعود هرم ها منصرف شدیم و تصمیم گرفتیم از مسیر دره دده قورقود به طرف پیست اسکی آلوارس راهی شویم. طی تماس تلفنی با آقایان طراحی و رضی منش قرار شد برای انتقال ما به شابیل راهی پیست اسکی آلوارس شوند. جمع کردن چادرها به علت کولاک شب قبل و مدفون شدن لبه ها و مهار های چادر زمان بر بود. بالاخره کمپ را جمع کرده و به طرف پایین دره سرازیر شدیم. در انتهای مسیر با دیدن خودروی آقای طراحی در کافه رستوران بالای پیست اسکی از تصور نوشیدن آب آشامیدنی نه آب برف! و تصور حمل کوله هایمان تا پایین پیست بسی خوشحال شدیم. نوشیدن چایی در کنار شومینه بسیار زیبای کافه رستوران واقعا دلچسب بود. کوله ها را بار خودرو کرده و پس از رسیدن به پایین پیست جاییکه همنورد خوبمان آقای رضی منش منتظرمان بود به سمت لاهرود و شابیل حرکت کردیم. صرف شام (ات کبابی) در محل همیشگی کافه صبای لاهرود بخش جدایی ناپذیر از برنامه های صعودمان در منطقه سبلان هست ... با صرف شامی دلچسب راهی تبریز شدیم.

جا دارد از زحمات بسیار همنورد عزیز اقای ابراهیمی که مسولیت فنی برنامه با ایشان بود... از دوست با اخلاق تیممان اقای توحیدی که زحمت برف کوبی قسمت زیادی از مسیر با ایشان بود... از همنورد با حوصله و مسولیت پذیرمان اقای حمیدی فر که همواره کمک نفرات تیم بود... از اقای شمس همنورد با تجربه و عقب دار تیم... و از هم چادریهای عزیزم مریم و سوانا به خاطر همکاری عالی در طول اجرای برنامه ... از آقایان طراحی و رضی منش به خاطر پشتیبانی برنامه ... تشکر کنم.

"کوهنوردی یک روش زندگی است. روشی که در آن یک سیب بین همه اعضاء گروه تقسیم می شود. روشی که در آن قوی ترین عضو گروه به پای ضعیف ترین راه می رود. راهی که رقابت ندارد راهی که به رهروانش حقوق نمی دهند و ایشان را نیازی به سوت و کف مشوقان در قله نیست"