نیمه شب روشن (قسمت سوم )

باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ تبریز

گزارش صعود زمستانی دهلیز مرکزی یخچال یخار قله دماوند

دیماه 94

هنوز این سرزمین مسیرهای بکر برای کوهنوردی دارد...

( قسمت سوم ) : 

نیمه شب روشن

روز اول 94/09/30 :

طبق هماهنگی قبلی روز دوشنبه 30 آذر ماه ساعت هفت و نیم در دفتر باشگاه همگی حاضر هستیم. تدارکات و تجهیزاتی را که از قبل تهیه و آماده کرده بودیم به ماشین ها منتقل می کنیم همه چیز برای حرکت و شروع برنامه آماده است. کم کم دوستان و همنوردانی که برای تیم مراسم بدرقه تدارک دیده بودند از راه می رسند و رفته رفته بر تعداد آنان افزوده می شود. همه جای  باشگاه می توان کوهنوردان و پیشکسوتان کوهنوردی استان را دید که برای به ثمر رسیدن هدفی واحد دور هم جمع شده اند. با دیدن این عزیزان و حمایت های ایشان احساس غرور و انرژی مضاعف در خود داریم و از طرف دیگر سنگینی بار مسولیتی را که بر دوشمان هست بیشتر احساس می کنیم.

بالاخره ساعت نه صبح بعد از چند عکس یادگاری با بدرقه گرم دوستان و همنوردان به راهی می شویم. در طول مسیر توقف غیر ضروری نداریم و حتی برای اینکه زودتر به پلور برسیم از نهار صرف نظر کرده و با تنقلاتی که دوستان زحمت آن را کشیده اند سر می کنیم. سرانجام ساعت هفت عصر به قرارگاه پلور می رسیم. آقای حسین پور در قرارگاه تنهاست و طبق هماهنگی قبلی که آقای هاشمی با ایشان انجام داده منتظر ماست به اتاق مدیریت دعوتمان می کند و از برنامه و هدف ما می پرسند برنامه را برایشان تشریح می کنیم و ایشان اطلاعات مفیدی از مسیرها و برف منطقه در اختیار ما قرار می دهد.

بارها را به داخل قرارگاه منتقل می کنیم با وجود اینکه بزرگترین اتاق قرارگاه در اختیارمان قرار دارد اما به جهت حجم زیاد تجهیزات کل کف اتاق پوشیده است و به سختی می شود در آن تردد کرد. با دیدن این منظره اولین فکری که به ذهن میرسد این است که "کی می خواد این همه وسایل رو ببره بالا!!!!" خیلی گرسنه هستیم سریع شامی که مادر محمد برایمان آماده نموده را گرم کرده و می خوریم قرار می شود پس از شام یکی دو ساعت استراحت کرده و سپس کوله ها راجمع کرده و مراسم شب یلدا را دور هم برگذار کنیم اما بقدری خسته هستیم که خواب می مانیم نیمه شب است و ترجیح می دهیم استراحت کرده و صبح زودتر از خواب بیدار شویم تا کوله ها را آماده کنیم.

روز دوم 94/10/01

قراراست ساعت هشت یک دستگاه پاترول در قرارگاه حاضر باشد. نگران جمع و جور کردن و بستن کوله ها بودیم که در زمان مقرر آماده شد. پس از صرف صبحانه کوله ها را به ماشین منتقل می کنیم و بعد از خدا حافظی از آقای حسین پور در ساعت 08:45 قرارگاه را ترک می کنیم.

 در طول مسیر بایکدیگر شوخی می کنیم اما استرس و هیجان کار به وضوح در چهره هایمان دیده می شود. ساعت ده به روستای ملارد می رسیم به علت یخ زدن جاده ماشین بالاتر از این نمی رود. خانه های روستا خالیست و کسی در کوچه ها دیده نمی شود. ساعت 10:25 با کوله های سنگین به راه می افتیم .بعد از گذر از روستا از طریق جاده معدن که در سمت چپ دره یخار قرار دارد ، مسیر را ادامه می دهیم هوا ابری است و قله در پشت ابرها پنهان شده ولی هوا در پایین دست ها مطبوع و خوب است. سرعت حرکتمان نسبت به وزن کوله هایمان خوب است از کنار معدن عبور کرده و مسیر را همچنان بر روی جاده ادامه می دهیم به دنبال محل مناسب برای فرود به کف دره هستیم سرانجام بر اساس اطلاعات جی پی اس و گزارش تیم های قبل حوالی ساعت یک و نیم به محلی می رسیم که باید از آنجا فرود آییم. پس از عبور از این بخش در داخل دره و در کنار تلخ آّب رود حرکت می کنیم به علت عرض کم دره برای پیدا کردن مسیر مناسب از این رود قرمز رنگ بارها عبور می کنیم. به سنگ بزرگی می رسیم که آبشاری در سمت چپ آن جاری است ترجیح می دهیم از شیب تند سمت راست خود که حالت شن اسکی دارد مسیر را ادمه دهیم بالای این شیب مسیر راحتر می شود و از اینجا می توان دهلیز ورودی یخار را دید که فاصله زیادی با ما ندارد. تا ساعت سه ادامه می دهیم و هرچه می توانیم به ورودی دره نزدیک می شویم در مکان مناسبی متوقف شده و چادرها را در کنار یکدیگر برپا کرده و آماده استراحت می شویم بقیه روز به آشپزی و آب کردن برف و عکاسی و گفتگو با یکدیگر سپری می شود. قبل از خواب هم با تبریز تماس گرفته و موقعیت خود را اطلاع می دهیم.

روز سوم 94/10/02 :

صبح ساعت هفت از خواب بیدار می شویم هوا طبق پیش بینی های قبلی کاملا صاف و آفتابی است. شرایط برای ادامه مسیر کاملا مهیاست و تیم در بهترین شرایط جسمی و روانی قرار دارد و تنها موردی که باعث نگرانی می شود برف پودری موجود در منطقه است در چندین نقطه می توان بهمن های کوچک سرازیر شده را دید اگر شرایط در بالا هم اینچنین باشد و برف به ثبات نرسد خطر بهمن جدی است. جمع آوری چادر ها و تهیه آب زمان زیادی می گیرد و ما سر انجام ساعت 10 به راه می افتیم روز قبل برای پیدا کردن مسیر مناسب و جای چادر کمی از شیب سمت راست دره بالا رفته بودیم دوباره به کف دره سرازیز می شویم و مسیر خود را از کف دره ادامه می دهیم در اینجا شیب مسیر کمتر و دره عریض تر می شود. مسیر از این به بعد در سایه قرار دارد لباسهایمان را اضافه می کنیم و به حرکت ادامه می دهیم رفته رفته شیب مسیر افزایش پیدا می کند برف مسیر هم در کف دره محکمتر از کناره های آن است تا حد امکان مسیری را انتخاب می کنیم که کمتر در برف فرو رویم اما در برخی قسمت ها مجبور به حرکت در برف پودری هستیم که با این کوله های سنگین انرژی زیادی از ما می گیرد بطور میانگین سرعت پیشرویمان علی رغم برف کوبی سنگین خیلی خوب است و خیلی سریع ارتفاع افزایش پیدا می کند از دور مکانی که برای چادر زدن مناسب به نظر می رسد را نگاه می کنیم که متوجه حرکت یک خرس بر روی برفها می شویم کمی توقف می کنیم تا از ما دور شود گویا متوجه حضور ما شده است به سرعت از محدوده دید ما خارج می شود و در لابلای سنگ ها ناپدید می شود و ما هم به مسیرمان ادامه می دهیم در ساعت 15:30 در ارتفاع 3916 متری به محلی که از دور دیده بودیم می رسیم و کمی به سمت راست دره منحرف شده و در کنار یک تخته سنگ محل مناسبی برای چادر زدن پیدا می کنیم به کمک بیل برف و تبرهای یخ شروع به کندن برف و یخ نموده و سکویی را آماده می کنیم. آماده کردن سکو یک ساعتی زمان می برد. جلوی سکو را با بلوک های برفی دیوار چین می کنیم تا از گزند باد و بوران در امان باشیم پس از برپایی چادرها به استراحت مشغول می شویم خوشبختانه در محل کمپ آنتن موبایل و اینترنت داریم و می توانیم به راحتی با دوستان و خانواده هایمان ارتباط داشته باشیم. طبق پیش بینی ها فردا هوا خوب نیست و باد تندی خواهیم داشت به همین دلیل تصمیم داریم که اگر شرایط هوا اجازه داد کمپ را به کمی بالاتر انتقال دهیم تا در روز صعود نهایی راحت تر باشیم در غیر اینصورت در همین جا به استراحت خواهیم پرداخت. امشب کمی زودتر به کیسه خواب می رویم تا برای روزهای پیش رو آماده باشیم.

                                                                                                   حجت آزادی 

ادامه دارد ...